Categoriearchief: politieke stijl

Wetenschappelijk bewijs: Wilders en Baudet populisten

In Binnenlands Bestuur

Wetenschappelijk bewijs: Wilders en Baudet populisten

Populisme is nauwkeurig vast te stellen aan de hand van het taalgebruik van politici, zo laat het proefschrift zien waarop Carola Schoor cum laude promoveerde. In Nederland doen Geert Wilders, Thierry Baudet en Emile Roemer nauwelijks voor elkaar onder.

Schoor introduceert een nieuw analysemodel voor populisme en politieke stijl. Ze ontleedt politieke presentaties als een mix van populisme, elitisme en pluralisme. Wetenschappers waren het nooit echt eens over wat populistisch was en wat niet. Door de relatie met de onderliggende taalstructuur is dat volgens haar nu veel duidelijker. lees verder

 

 

Drie politieke stijlen

Drie politieke stijlen:

Populisme stelt dat de elite corrupt is. Het eist de macht op voor het volk en de populist die direct namens het volk spreekt.

Elitisme stelt dat de elite het land moet besturen omdat het volk daarvoor niet geschikt is. Het volk mag zijn leiders kiezen uit de elite, en kan ze ook wegsturen.

Pluralisme stelt dat iedereen onderdeel is van het volk. Macht wordt gedeeld; degene met de meeste steun mag tijdelijk regeren.

Eén onderliggende structuur:

Populisme en Elitisme zien het volk als een eenheid, terwijl Pluralisme het volk als een verzameling groepen en individuen ziet (denken: de ideeën dimensie).

Populisme en Pluralisme zijn tegen exclusieve macht voor de elite, terwijl in Elitisme de macht van nature bij de elite ligt (doen: de sociale dimensie).

In Pluralisme en Elitisme representeren politici andere mensen in de politiek, terwijl in Populisme politici direct namens het volk spreken, zich identificeren met het volk (spreken: de presentatie dimensie).

Van de immigratiemetaforen beklijft alleen het huis

In de Volkskrant

Van de immigratiemetaforen beklijft alleen het huis

AMSTERDAM Menig PVV-criticus waarschuwt voor het salonfähig worden van het taalgebruik van Geert Wilders, die een begrip als ‘kopvoddentaks’ introduceerde. Maar als verschijnsel is het gebruik van metaforen in het immigratiedebat niet nieuw, zegt neerlandicus Carola Schoor. Ze schrijft over de politieke beeldspraken in het vandaag te verschijnen tijdschrift Filosofie & Praktijk.  lees verder